Toen Volkswagen in 1970 het Centrum voor Toekomstgericht onderzoek oprichtte, was het de taak van Kalberlah om met een klein team de eerste 'aandrijving van de toekomst' voor Volkswagen te ontwikkelen. Als elektrochemicus en specialist in batterijonderzoek was hij perfect geschikt voor het werk, dat vooral gericht was op het bevorderen van de ontwikkeling van de elektromobiliteit. Terwijl alle anderen nog aan onderzoek deden, kon de pionier snel voor een doorbraak zorgen. Met zijn tienkoppige team focuste hij zich op de ontwikkeling van een accusysteem. Hij testte processoren voor het aansturen van motoren, en nauwelijks twee jaar later reed het eerste voertuig al op de weg: de Bulli T2 met elektrische aandrijving.

Misschien vraag je je nu af waarom ze eigenlijk al in de jaren 1970 aan zo'n ambitieus project werkten? Het antwoord is simpel: destijds werd aangenomen dat de olievoorraden in de jaren 1990 zouden uitgeput raken. Trefwoord 'Autovrije zondag'. Ondanks alle voorspellingen en grote vrees bleef het olietekort toen uit. Maar met de Bulli T2 en zijn elektrische aandrijving was de ideale auto voor de stad geboren: met één batterijlading kon je ongeveer 70 kilometer afleggen, en ook het opladen was geen probleem. Met de laadkabel kon dit eenvoudig via een gewone aansluiting op 220 volt. Een revolutionaire prestatie. Het enige nadeel: het gewicht van deze propere aandrijving van bijna een ton maakte regelmatig onderhoud van de batterij tot een echte uitdaging. De oplossing was een snelwisseltechnologie waarmee de lege batterij vervangen kon worden door een volle.

"We waren trots op ons elektrisch vervoermiddel. Het leek het perfecte alternatief voor gebruik over korte afstanden: in gemeentelijke vloten, als servicevoertuig of voor lokale leveringen."